เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นใน สมัยสาธารณรัฐ กำเนิดอันเป็นปริศนาของอู๋ซิน และการปราบมาร ภูต ปีศาจ ของหลวงจีนกำมะลอผู้ไม่มีวันตายผู้นี้ อู๋ซินเป็นชื่อตัวเอก เขาเป็นคน(?)ที่ไม่มีหัวใจ ไม่มีลมหายใจ ฝ่าซือคือคำเรียกพระในศาสนาพุทธซึ่งเต๋ายืมไปใช้ในภายหลัง ในภาคหนึ่งเห็นชัดเจนมากว่าเขาปลอมเป็นพระในพุทธศาสนา(หรืออาจเป็นตัวละคร อื่นเข้าใจผิดไปเอง) ด้วยเขาสวดบทสวดที่ชื่อว่า “หวั่งเซิงโจ้ว” (往 生 咒 ) หรือคาถาสุขาวดี เป็นคาถาซึ่งส่งคนตายขึ้นสวรรค์ คนเคยชื่นชอบกับเรื่องแปลของคุณหย่งชุนเรื่อง “หยุนคง นักพรตล่าวิญญาณ” น่าจะชอบเรื่องนี้เหมือนกัน เราจะได้เพลิดเพลินไปกับจินตนาการของผู้แต่งและกิเลสของมนุษย์ รัก โลภ โกรธ หลง ที่ผู้แต่หนีหลอเอานิสัยเหล่านี้ใส่ไปในตัวละครที่มิใช่มนุษย์
